2.7. Bílaþrif og bráðlætisloforð

Annar dagur í þurrki og nú loksins mundi ég eftir því að í tvö ár hef ég hugsað um það annað slagið að bílnum mínum veitti ekki af þrifum. Það er svo merkilegt að þessi hugsun hvarflar helst að mér þegar ég hef ekki minnsta tíma til að sinna tiltekt og hreingerningu á farartækinu, þar til nú. Þegar þessi dagur er að kveldi kominn er búið að endurraða draslinu í bílnum og þurrka mesta rykið og moldina innan úr honum. Auðvitað er ekki ryksuga eða þvottakústur á staðnum enda gerir það minnst til, leðjan af veginum héðan úr dalnum á eftir að mynda þykkt lag utan á bílnum þegar ég fer.
Talandi um að fara, hér kom „skálaformaðurinn“ til að sinna viðgerðum og viðhaldi og er með böggum hildar yfir því að næsti skálavörður sé sennilega að svíkjast undan merkjum. Auðvitað gat ég ekki haldið mig á mottunni og sagðist geta tekið helgina líka ef það bjargaði einhverju. Svo mundi ég eftir mánaðamótum og vinnu og veit nú ekki alveg hvernig ég að að ra ða þessu saman.