Lokadagur og þokkalega þurrt þessa stundina
Mér til mikils léttis ákvað næsti sjálfboðaliði að standa við gefin loforð og mæta í skálavörslu í dag. Ég henti því saman dótinu mínu í miklum flýti, skúraði og skrúbbaði en sleppti því að bóna. Það rigndi í á Víknaslóðum en sólin skín á Héraðið og þurrkar leðjuna sem þekur bílinn minn.
Nú er ekki um annað að ræða en hella sér í vinnuna, þó fyrr hefði verið, og reyna að vinna sér inn 10 daga frí til að sinna skálavörslu í Kollumúlanum.
Ég hef ekki trú á að ég verði jafn dugleg að halda dagbók þar og ég hef verið í Húsavík. Aðstaðan er öllu lélegri, lítið herbergi með koju og pínulitlu borði sem alltaf er fullt af drasli (og ekki öllu frá skálverði) og ég verð tölvulaus. Merkilegt hvað maður er orðinn háður þessu verkfæri, og þó, sjálfsagt er það ekkert merkilegt, ég er svo miklu fljótari að skrifa á það.
hafrun 